Βελουδής, Γιώργος

(Αθήνα 1935 –). Φιλόλογος, καθηγητής πανεπιστημίου και συγγραφέας. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε στα πανεπιστήμια του Μονάχου (βυζαντινή και νεοελληνική φιλολογία, ιστορία νοτιοανατολικής Ευρώπης, κλασική φιλολογία) και της Σορβόνης (κοινωνιολογία λογοτεχνίας). Σταδιοδρόμησε ως λέκτορας της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου (1968-85) και στη συνέχεια ως καθηγητής στην έδρα της νεοελληνικής και συγκριτικής γραμματολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Διεθνούς Εταιρείας Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας και άλλων επιστημονικών σωματείων. Σπουδαιότερα έργα του: Η φυλλάδα του Μεγαλέξανδρου (1977), Γιάννη Ρίτσου/Επιτομή (1977), Γιάννης Ρίτσος – Προβλήματα μελέτης του έργου του (1983), Κ. Χατζόπουλος, ο πύργος του ακροπόταμου (1986), Το ελληνικό τυπογραφείο των Γλυκήδων στη Βενετία (1987), Διονύσιος Σολωμός – Ρομαντική ποίηση και ποιητική (1989), Ψηφίδες για μια θεωρία λογοτεχνίας (1994), Π. Σούτσου, ο Λέανδρος (1996), Δ. Σολωμού – Στοχασμοί στους Ελεύθερους Πολιορκημένους (1997), Κριτικά στον Σολωμό (2000), Κ. Βάρναλη – Ο Σολωμός χωρίς μεταφυσική (2000) κ.ά. Μετέφρασε επίσης έργα των Μπελ, Μούρκε, Μπρεχτ και Χέγκελ. Τιμήθηκε με τα κρατικά βραβεία δοκιμίου και κριτικής (1984, 1990). Κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί σε σχολικά διδακτικά βιβλία.